Midterm
Door: Felix Brouwer
Blijf op de hoogte en volg Felix
21 November 2014 | Montenegro, Podgorica
"Over twee weken is het al december" zei de Australiër tegen mij in de bus terug van Sarajevo.
Holy moly... Over twee weken al, bedacht ik mij toen. Dat betekent dat ik over anderhalve maand alweer terug ben in Nederland...
Ik ben net terug gekomen van mijn Midterm training in Sarajevo.
De Midterm hoort eigenlijk halverwege je EVS te zijn, maar gezien de lage getallen evs-ers in de Balkans is dat niet altijd even mogelijk, dus heb ik hem zojuist gehad.
Midterm training, dat houdt in dat je reflecteert wat je je eerste periode van je evs geleerd hebt en wat je allemaal bereikt hebt en hoe je het de andere helft van je evs gaat aanpakken om niet bij de pakken neer te zitten.
Voor mij is het een beetje laat om nu uitgebreid erover na te denken wat ik nog allemaal kan bereiken in anderhalve maand evs, waarvan ik de laatste anderhalve week vrij heb. Toch is het een mooi moment voor zelfreflectie. Want tja, wat heb ik nou allemaal gedaan en geleerd tijdens mijn evs?
Ik moet toegeven dat ik een redelijke lijst eruit heb getrokken tijdens mijn training, maar ik ben nog niet helemaal tevreden.
Zorgen rusten op mijn schouders. Wat gebeurd er als ik weg ben?
Momenteel ben ik degene die ervoor zorgt dat er dingen gebeuren in het centrum, maar aan wie kan ik het stokje doorgeven na mijn vertrek?
Daardoor bereikte bijna de gehele training toch niet helemaal wat ik wilde bereiken, en daar baalde ik van. Blijkbaar was mijn evs toch niet zo'n succesverhaal als alle anderen...
Totdat op het afscheidsfeestje mijn trainer op mij af kwam lopen en mijn glas klinkte. We hadden een gesprek over mijn evs en over allerlei andere dingen. Totdat hij dichtbij het einde van het gesprek mijn schouder pakte, me aankeek en zei:"je beseft je toch wel dat je iets heel geweldigs hebt gedaan voor al die kinderen en voor iedereen tijdens je evs?"
Ik kan jullie vertellen, dit heeft mijn dag gemaakt! Met stomme verbazing keek ik hem aan en van binnen begon ik te gloeien van trots. Hij vertelde mij dat ik zo door moest gaan en hier vooral niet mee moest stoppen, want ik deed iets bijzonders. Ook gaf hij mij de tip om hier meer mee te doen. En misschien ga ik dat ook wel doen.
Ik voelde me zo trots op dat moment, dat ik gelijk mijn vriendin gebeld heb om dit prachtige nieuws te vertellen.
Want ik heb inderdaad wat goeds gedaan. Ik heb een hele hoop kinderen verblijd met nieuwe creatieve spellen. Ik heb kinderen aan het lachen gemaakt. Ik heb niet genoegen genomen met een beetje, maar ben als een rebel tegen mijn baas ingegaan.
Toch heb ik het gevoel dat het nog niet klaar is. De komende anderhalve maand moet ik hard werken. Ervoor zorgen dat het doorgaat. Dat ze dingen blijven organiseren in het centrum.
Mijn evsers tijdens de training hebben mij er al voor gewaarschuwd dat ik er misschien niks aan kan doen, maar ik kan het op zijn minst proberen!
Kostas, dankjewel voor deze geweldige opmerking. Ik voel me een stuk beter erna en verzamel al mijn moed om nog even lekker tegen mijn baas in te gaan!
Holy moly... Over twee weken al, bedacht ik mij toen. Dat betekent dat ik over anderhalve maand alweer terug ben in Nederland...
Ik ben net terug gekomen van mijn Midterm training in Sarajevo.
De Midterm hoort eigenlijk halverwege je EVS te zijn, maar gezien de lage getallen evs-ers in de Balkans is dat niet altijd even mogelijk, dus heb ik hem zojuist gehad.
Midterm training, dat houdt in dat je reflecteert wat je je eerste periode van je evs geleerd hebt en wat je allemaal bereikt hebt en hoe je het de andere helft van je evs gaat aanpakken om niet bij de pakken neer te zitten.
Voor mij is het een beetje laat om nu uitgebreid erover na te denken wat ik nog allemaal kan bereiken in anderhalve maand evs, waarvan ik de laatste anderhalve week vrij heb. Toch is het een mooi moment voor zelfreflectie. Want tja, wat heb ik nou allemaal gedaan en geleerd tijdens mijn evs?
Ik moet toegeven dat ik een redelijke lijst eruit heb getrokken tijdens mijn training, maar ik ben nog niet helemaal tevreden.
Zorgen rusten op mijn schouders. Wat gebeurd er als ik weg ben?
Momenteel ben ik degene die ervoor zorgt dat er dingen gebeuren in het centrum, maar aan wie kan ik het stokje doorgeven na mijn vertrek?
Daardoor bereikte bijna de gehele training toch niet helemaal wat ik wilde bereiken, en daar baalde ik van. Blijkbaar was mijn evs toch niet zo'n succesverhaal als alle anderen...
Totdat op het afscheidsfeestje mijn trainer op mij af kwam lopen en mijn glas klinkte. We hadden een gesprek over mijn evs en over allerlei andere dingen. Totdat hij dichtbij het einde van het gesprek mijn schouder pakte, me aankeek en zei:"je beseft je toch wel dat je iets heel geweldigs hebt gedaan voor al die kinderen en voor iedereen tijdens je evs?"
Ik kan jullie vertellen, dit heeft mijn dag gemaakt! Met stomme verbazing keek ik hem aan en van binnen begon ik te gloeien van trots. Hij vertelde mij dat ik zo door moest gaan en hier vooral niet mee moest stoppen, want ik deed iets bijzonders. Ook gaf hij mij de tip om hier meer mee te doen. En misschien ga ik dat ook wel doen.
Ik voelde me zo trots op dat moment, dat ik gelijk mijn vriendin gebeld heb om dit prachtige nieuws te vertellen.
Want ik heb inderdaad wat goeds gedaan. Ik heb een hele hoop kinderen verblijd met nieuwe creatieve spellen. Ik heb kinderen aan het lachen gemaakt. Ik heb niet genoegen genomen met een beetje, maar ben als een rebel tegen mijn baas ingegaan.
Toch heb ik het gevoel dat het nog niet klaar is. De komende anderhalve maand moet ik hard werken. Ervoor zorgen dat het doorgaat. Dat ze dingen blijven organiseren in het centrum.
Mijn evsers tijdens de training hebben mij er al voor gewaarschuwd dat ik er misschien niks aan kan doen, maar ik kan het op zijn minst proberen!
Kostas, dankjewel voor deze geweldige opmerking. Ik voel me een stuk beter erna en verzamel al mijn moed om nog even lekker tegen mijn baas in te gaan!
-
23 November 2014 - 08:02
L.L.Zuidersma:
Felix wat ben ik blij dat je trainer je opgepept heeft, want je hebt enorm veel bereikt. Je hebt een aantal kansarme kinderen een paar fantastische jeugdherinneringen bezorgd, twee "mentoren" naar Nederland gehaald, die hier hebben kunnen zien dat het, niet perse beter, maar wel anders kan, je hebt je baas leren inzien waarom hij nou eigenlijk had gevraagd om iemand uit West Europa, je hebt een aantal zaadjes geplant en die zullen niet allemaal uitkomen, maar een paar vast wel.....
Voor jezelf heb je, als gehaaste West Europeaan geleerd dat het in andere landen anders en niet per se slechter gaat, je hebt je goede en je slechte kanten beter leren kennen. Kortom ook jij hebt blijvende herinneringen opgebouwd. mam
-
23 November 2014 - 11:06
Marlies:
Poppetje, je hebt mijn verwachtingen waar gemaakt en die van monte negro overtroffen! Jij bent niet het type dat snel vergeten wordt, dat sowieso, en gebruik inderdaad je laatste werkdagen om ze een beetje op te leiden daar. Zet hem op en dikke knuffel! -
03 December 2014 - 22:12
Huibert:
Hallo Felix,
En weer ben ik de laatste die een reactie schrijft, ruim anderhalve week na je prachtige en bemoedigende verhaal. In één woord: GRANDIOOS! Joh wat heb je een goed werk verricht in dat prachtige land voor al je kinderen, ze zullen je niet vergeten! Je mag terecht trots zijn op je prestaties, ik ga ervan uit dat anderen van jou hebben kunnen en mogen leren en dat je werk ook een vervolg zal krijgen. Geniet nog van deze laatste weken, ik hoop je eind december weer in NL terug te zien!
Hartelijke groeten, Huibert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
