How was your flight?
Door: Felix Brouwer
Blijf op de hoogte en volg Felix
02 Februari 2014 | Montenegro, Podgorica
"Are you Felix? Hello, my name is Boris and this is Viktor, welcome to Podgorica! How was your flight?"
Donderdagmiddag kwam ik aan in Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Hoe mijn vlucht was? Om eerlijk te zijn, niet de beste vlucht van mijn leven. Er zijn gewoon sommige dingen waar je niet op voorbereid wordt als je voor een jaar vertrekt naar het buitenland. Hier zullen een aantal punten volgen met hopelijk ook wat tips voor de avontuurlijke reizigers onder ons!
- Onderbroek -
"Lieverd, wat voor onderbroek wil je aan in het vliegtuig?" "... Onderbroek??" "Ja! Wat voor onderbroek wil je aan als je onderweg bent?" "Wat maakt mij dat nou weer uit?!" "Ja, uhhh, ik kies altijd een fijne onderbroek uit voor het vliegen..." " Nou ja, doe mij dan maar die"
Ik wil het niet graag toegeven, maar mijn vriendin had gelijk toen ze mij dit vroeg. Het is essentieel wat voor onderbroek je draagt tijdens het vliegen! Op het moment dat ik die ochtend de onderbroek aandeed voelde ik het al. Te los elastiek, te wapperende pijpen, hij kruipt omhoog. Dit is geen fijne onderbroek. De hele vlucht lang kroop mijn onderbroek omhoog, kriebelde die en... Nou hij zat gewoon niet lekker! Lieverd, het spijt me dat ik je erom uitlachte, voortaan kies ik de juiste onderbroek!
- Huilen -
Op het moment dat je afscheid moet nemen is er bijna altijd iemand die je aan het huilen maakt. Ik ben van nature al een vrij goede huiler. Laten we erbij melden dat ik ook maar vier uurtjes geslapen had en dat dat de emoties ook een extra stimulans geeft. Op het moment dat ik wegloop hoor ik naast me: "Ow jeej, ik moet nu heel hard huilen" en mijn kraan knalde open! Het is eerlijk gezegd wel heel fijn als iemand heel hard moet huilen omdat je weggaat, dan weet je in ieder geval dat je gemist wordt, wat minder fijn was, was dat ik ook heel hard moest huilen... en dat heeft zijn nadelen...
Van huilen krijg je hoofdpijn, hoe meer je tranen, hoe harder de hamer die tegen je hoofd aan slaat. Daarnaast worden je ogen knalrood, waardoor iedereen het ziet: deze arme jongen heeft net heel hard gehuild.
Daar zat ik dan, wachtend op mijn vliegtuig met knallende koppijn en iedereen die me vol medeleven aankijkt... Jottum...
-Kussentje-
Wauw, bij elke stoel in het vliegtuig krijg je een kussentje, CHILL, dacht ik toen ik de kussentjes zag die op de stoelen lagen in het vliegtuig. Jammer, de kussentjes waren te klein en te zacht om ook maar in wat voor houding comfortabel te liggen. Dus, helaas, nog steeds een stijve nek in het vliegtuig..
-Aankomst-
Na mijn overstap zat ik in een vol vliegtuig, met heel onhandig het kussentje op mijn schoot (want ja, als je hem niet nodig hebt, waar moet je hem dan laten?!), hoefde ik ng maar 40 minuten te vliegen tot eindbestemming. En dat was echt gaaf! Montenegro is namelijk echt een prachtig land. Terwijl we over de helft van het land heen vlogen, had ik een waanzinnig uitzicht van bergen, bossen en rivieren. Montenegro is echt onwijs mooi, dus bij deze een tip van de dag!
Wat wel maag omdraaiend kan werken is de 180 graden die het vliegtuig met maken om te kunnen landen. Op een gegeven moment besluit de piloot gewoon om uit het niets een gigantische bocht te maken. Ik kan je vertellen, ik schrok me dood! Maar iedereen zat er voor de rest heel gewoontjes bij, dus blijkbaar doet die vent dat altijd.
Het vliegtuig landde, ik stapte op mijn gemakje uit, kwam terecht op een vliegveld wat ongeveer de helft is van vliegveld Eindhoven, 10 minuten later liep ik door de schuifdeuren met mijn bagage en een stempel in mijn paspoort en ontmoette ik Boris en Viktor.
"Are you Felix? Hello, my name is Boris and this is Viktor, welcome to Podgorica! How was your flight?"
"It was really nice, thank you."
Donderdagmiddag kwam ik aan in Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Hoe mijn vlucht was? Om eerlijk te zijn, niet de beste vlucht van mijn leven. Er zijn gewoon sommige dingen waar je niet op voorbereid wordt als je voor een jaar vertrekt naar het buitenland. Hier zullen een aantal punten volgen met hopelijk ook wat tips voor de avontuurlijke reizigers onder ons!
- Onderbroek -
"Lieverd, wat voor onderbroek wil je aan in het vliegtuig?" "... Onderbroek??" "Ja! Wat voor onderbroek wil je aan als je onderweg bent?" "Wat maakt mij dat nou weer uit?!" "Ja, uhhh, ik kies altijd een fijne onderbroek uit voor het vliegen..." " Nou ja, doe mij dan maar die"
Ik wil het niet graag toegeven, maar mijn vriendin had gelijk toen ze mij dit vroeg. Het is essentieel wat voor onderbroek je draagt tijdens het vliegen! Op het moment dat ik die ochtend de onderbroek aandeed voelde ik het al. Te los elastiek, te wapperende pijpen, hij kruipt omhoog. Dit is geen fijne onderbroek. De hele vlucht lang kroop mijn onderbroek omhoog, kriebelde die en... Nou hij zat gewoon niet lekker! Lieverd, het spijt me dat ik je erom uitlachte, voortaan kies ik de juiste onderbroek!
- Huilen -
Op het moment dat je afscheid moet nemen is er bijna altijd iemand die je aan het huilen maakt. Ik ben van nature al een vrij goede huiler. Laten we erbij melden dat ik ook maar vier uurtjes geslapen had en dat dat de emoties ook een extra stimulans geeft. Op het moment dat ik wegloop hoor ik naast me: "Ow jeej, ik moet nu heel hard huilen" en mijn kraan knalde open! Het is eerlijk gezegd wel heel fijn als iemand heel hard moet huilen omdat je weggaat, dan weet je in ieder geval dat je gemist wordt, wat minder fijn was, was dat ik ook heel hard moest huilen... en dat heeft zijn nadelen...
Van huilen krijg je hoofdpijn, hoe meer je tranen, hoe harder de hamer die tegen je hoofd aan slaat. Daarnaast worden je ogen knalrood, waardoor iedereen het ziet: deze arme jongen heeft net heel hard gehuild.
Daar zat ik dan, wachtend op mijn vliegtuig met knallende koppijn en iedereen die me vol medeleven aankijkt... Jottum...
-Kussentje-
Wauw, bij elke stoel in het vliegtuig krijg je een kussentje, CHILL, dacht ik toen ik de kussentjes zag die op de stoelen lagen in het vliegtuig. Jammer, de kussentjes waren te klein en te zacht om ook maar in wat voor houding comfortabel te liggen. Dus, helaas, nog steeds een stijve nek in het vliegtuig..
-Aankomst-
Na mijn overstap zat ik in een vol vliegtuig, met heel onhandig het kussentje op mijn schoot (want ja, als je hem niet nodig hebt, waar moet je hem dan laten?!), hoefde ik ng maar 40 minuten te vliegen tot eindbestemming. En dat was echt gaaf! Montenegro is namelijk echt een prachtig land. Terwijl we over de helft van het land heen vlogen, had ik een waanzinnig uitzicht van bergen, bossen en rivieren. Montenegro is echt onwijs mooi, dus bij deze een tip van de dag!
Wat wel maag omdraaiend kan werken is de 180 graden die het vliegtuig met maken om te kunnen landen. Op een gegeven moment besluit de piloot gewoon om uit het niets een gigantische bocht te maken. Ik kan je vertellen, ik schrok me dood! Maar iedereen zat er voor de rest heel gewoontjes bij, dus blijkbaar doet die vent dat altijd.
Het vliegtuig landde, ik stapte op mijn gemakje uit, kwam terecht op een vliegveld wat ongeveer de helft is van vliegveld Eindhoven, 10 minuten later liep ik door de schuifdeuren met mijn bagage en een stempel in mijn paspoort en ontmoette ik Boris en Viktor.
"Are you Felix? Hello, my name is Boris and this is Viktor, welcome to Podgorica! How was your flight?"
"It was really nice, thank you."
-
02 Februari 2014 - 21:29
Frouke:
Heei Felix,
Ik hoop dat je het super leuk hebt.
Je bent al beter bezig dan ik met je blog!
Ik hoop dat het er lekker warm is, want hier in SLovnië is het wit :)
Aan de ene kant ben ik wel blij dat je ik je niet ging uitzwaaien, want ik hou ook niet van huilen, die hoofdpijn is verschikkelijk!
Groetjes,
Je kleine zusje
Frouke -
03 Februari 2014 - 06:25
De Vriendin:
Ik heb altijd gelijk! -
05 Februari 2014 - 10:37
Esther:
Mooi verhaal Felix.
Uit het leven gegrepen!
Zó zit je naast me in de Oude Kerk... en zó ben je in Montenegro.
Heel moedig om te gaan...
ik hoop dat je het gezellig krijgt...
en fijn werk kunt doen natuurlijk.
groetjes, Esther -
05 Februari 2014 - 20:38
Huibert:
Hoi Felix,
Van harte welkom in Montenegro en wat een sterk begin van je blogs: hartstikke leuk (en ook behoorlijk hilarisch) om je eerste ervaringen en adviezen te lezen! Ik zie nu al uit naar het vervolg :) ! Jullie zijn echt een familie van globetrotters, allemaal op reis en allemaal verhalen bijhouden. Ik kan het natuurlijk niet laten om me op jouw verhalen te 'abonneren', nu krijg ik meteen een mailtje als je weer schrijft.
Spannend begin van je langdurige verblijf in dit schitterende land op de Balkan, veel succes gewenst!
Hartelijke groeten, Huibert
-
06 Februari 2014 - 22:36
Papa:
Felix,
Voor de derde keer een reactie, leuke blog en maar hopen dat er veel zullen volgen.
Mijn computer doet raar en plaatst de reactie niet.
Dus ga ik het nog maar een keertje proberen.
Lukt het nu wel dan stuur ik later nog een reactie.
papa -
06 Februari 2014 - 22:39
Papa:
Dus via internet-explorer wordt mijn leuke reactie niet geplaatst en via
firefox gaat het wel.
Heel merkwaardig, net zo merkwaardig als jou onderbroekenverhaal.
Wat ook merkwaardig is dat jouw verhaal 77 keer is bekeken en je maar
4 reacties hebt gehad. Ik denk dat de anderen niet durven of naar "wie
is de mol" moeten kijken.
Ik hoop dat je het een beetje naar je zin hebt en dat je ons nog op veel
meer blogjes trakteert, want je weet "wie schrijft die blijft"
Groetjes, papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
